گل رز، یکی از قدیمی‌ترین گل‌ها است، و این موضوع بسیار طبیعی است که در طول قرون، ادبیات و موسیقی به آن اشاره شده است. فسیل‌های گل رز که توسط باستان‌شناسان کشف شده‌اند، به 35 میلیون سال پیش باز می‌گردند. جالب است بدانید که گل رزی که در کلیسای جامع هیلدسهایم در آلمان قرار دارد، با عمر 1000 سال، به عنوان نمادی تاریخی آراسته شده است.

گل رز همچنین می‌تواند خورده شود. این گلبرگ‌های خوراکی، به نام گلاب شناخته می‌شوند که از خیس کردن برگ‌های رز در آب به‌دست می‌آید. گلاب به عنوان افزودنی به ژله‌ها یا مرباها مورد استفاده قرار می‌گیرد و در غذاهای مختلف به عنوان طعم‌دهنده استفاده می‌شود. از طریق گل‌های رز، گاهاً میوه‌ای به نام رز هیپ نیز رشد می‌کند که می‌تواند در رنگ‌های نارنجی، قرمز، بنفش تیره یا حتی سیاه باشد. گل رز حاوی ویتامین C بوده و می‌توان از آن در غذاها یا به‌صورت خشک شده برای چای تازه بهره برد.

گل آفتابگردان نخستین بار در آمریکا رشد کرد و تا سال‌ها به عنوان یک منبع غذایی اساسی در جهان محسوب می‌شد. اما با آغاز انقلاب صنعتی اروپا، اهمیت تجاری این گل کاهش یافت و امروزه بیشتر به عنوان یک گل زینتی مورد توجه قرار می‌گیرد.